سر و کول

لغت نامه دهخدا

سر و کول. [ س َ رُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) شانه و دوش.
- به سر و کول هم بالا رفتن ؛ بر دوش یکدیگر بالا رفتن از انبوهی و ازدحام.
- به سر و کول هم پریدن ؛ ستیزه کردن. جنگ کردن.

فرهنگ فارسی

شانه و دوش .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال اوراکل فال اوراکل فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال تاروت فال تاروت