لغت نامه دهخدا
اخرجه. [ اَ رِ ج َ ] ( اِخ ) آبی است در متن راه نخستین از جانب چپ سمیراء. ( معجم البلدان ). || چاهی است در بن کوهی. ( منتهی الارب ). بکری ذکر آن آورده و گوید نام چاهی است در بادیه و آن را در بن کوهی اخرج کنده اند و دو رنگ دارد و ازین رو نام آنرا از همین ماده مشتق کرده اندو چاهی دیگر نیز در بن کوهی اسود است که آنرا «اسودة» گفته اند بر مثال اخرجه. ( ضمیمه معجم البلدان ).
