عشرت سرای

لغت نامه دهخدا

عشرت سرای. [ ع ِ رَ س َ ] ( اِ مرکب ) عشرت سرا. عشرتخانه. عشرتگاه. محل عشرت و کامرانی :
بس شخص بینوا که ورا از علوّ قدر
عشرت سرای جنت اعلی مکان شود.سعدی.و رجوع به عشرت شود.