لغت نامه دهخدا ربوده عقل. [ رُ دَ / دِ ع َ ] ( ص مرکب ) گول خورده. ( ناظم الاطباء ). مسلوب. سلیب. ( منتهی الارب ). آنکه عقل از وی رفته باشد. ( ناظم الاطباء ).
