لغت نامه دهخدا خرمن گدای. [ خ ِ / خ َ م َ گ َ / گ ِ ] ( اِ مرکب ) گدای خرمن. آنکه بر سر خرمنها بگدائی رود. ( از برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ) : زهی جوفروشان گندم نمای جهان گرد شبکوک خرمن گدای.سعدی ( بوستان ).
