لغت نامه دهخدا
حوریة. [ ری ی َ ] ( اِخ ) فرقه ای از متصوفه. ( اقرب الموارد ). گروهی از متصوفه مبطله باشند. و مذهب ایشان مثل مذهب حالیه است. الا آنکه میگویند حوران بهشتی در بیهوشی نزد ما می آیند و با ایشان صحبت واقع میشود. و چون بهوش می آیند غسل میکنند. کذا فی توضیح المذاهب. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).
