لغت نامه دهخدا بیرحمت. [ رَ م َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + رحمت ) که بخشایش ندارد. || بیرحم. بی شفقت. نامهربان : این سعدالدین بیرحمتی بود ناجوانمردی. ( المضاف الی بدایع الازمان ص 45 ).بیرحمتم اینچنین چه ماندی ارحم ترحم مگر نخواندی.مولوی.رجوع به رحمت شود.
