ابن عامر

لغت نامه دهخدا

ابن عامر. [ اِ ن ُ م ِ ] ( اِخ ) مکنی به ابوعمران عبداﷲبن عامر یحصبی ، از مردم دمشق. وفات 118 هَ.ق. یکی از قراء سبعه. گویند قرآن را از عثمان بن عفان فراگرفت. و بصحبت گروهی از صحابه رسول صلوات اﷲعلیه رسید. او از طبقه اولی تابعین است و از جماعتی از صحابه روایت کند، ازجمله واثلةبن اسقع و فضالةبن عبید و معاویةبن ابی سفیان. او راست : کتاب مقطوع القرآن و موصوله. و کتاب اختلاف مصاحف الشام و الحجاز و العراق. ( ابن الندیم ).

فرهنگ فارسی

از مردم دمشق گویند قر آن را از عثمان بن عفان یاد گرفت
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال کارت فال کارت فال سنجش فال سنجش فال چای فال چای