انعم

لغت نامه دهخدا

انعم. [ اَ ع ُ ] ( ع اِ ) ج ِ نِعمَة. رجوع به نعمة شود. || ج ِ نُعم. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به نعم شود. || ج ِ نَعماء. ( از اقرب الموارد ). رجوع به نعماء شود. || ( اِخ )از اعلام عرب است. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
انعم. [ اَ ع َ ] ( ع ن تف ) بانعمت تر. متنعم تر: قال من انعم الناس عیشاً؟ قال من تحلی بالعفاف و رضی بالکفاف وتجاوز مایخاف الی ما لایخاف. ( المزهر سیوطی ص 317 ).
- امثال :
انعم من حزیم .
انعم من حیان اخی جابر. ( یادداشت مؤلف ). || نرمتر. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. [جمعِ نعماء] = نعما
۲. [جمعِ نعمت] = نعمت

فرهنگ فارسی

با نعمت تر

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی أَنْعَمَ: نعمت داد
معنی أَنَامِ: مردم(اعم از جن وانس،و به قولی به معنای هر جنبندهای است که روی زمین راه برود )
ریشه کلمه:
نعم (۱۴۴ بار)