لغت نامه دهخدا اجب. [ اَ ج َب ب ] ( ع ص ) مجبوب. || بریده کوهان. ( زوزنی ) ( تاج المصادر ): بعیرٌ اجب ؛ شتر کوهان بریده. ( منتهی الارب ). || شتری که کوزپشت نباشد. || ( اِ ) فرج. ( منتهی الارب ).
