لغت نامه دهخدا بادخنده. [ خ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) خنده تلخ. زهرخند. خنده بدرد : یکی بادخنده بخندید شاه نیابم همی اندر آن هیچ راه.دقیقی.
