افکنان

لغت نامه دهخدا

افکنان. [ اَ ک َ ] ( نف ، ق ) در حال افکندن :
خروشان و کفک افکنان و سلیحش
همه ماردی گشته و خنگش اشقر.دقیقی یا خسروی.همی رفت چون شیر کفک افکنان
سر گور و آهو ز تن برکنان.فردوسی.- شکارافکنان ؛ در حال افکندن شکار :
شکارافکنان در بیابان چین. نظامی.ملک فیلقوس از تماشای دشت
شکارافکنان سوی آن زن گذشت.نظامی.

فرهنگ فارسی

در حال افکندن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم