واقع بین

لغت نامه دهخدا

واقعبین. [ ق ِ ] ( نف مرکب ) حقیقت بین. رجوع به واقع شود.

فرهنگ عمید

آن که حقیقت امر را می نگرد.

فرهنگ فارسی

(صفت ) ۱ - آنکه حقیقت واقع را بیند. ۲ - طرفدار مسلک واقع بینی ر آلیست