صاری

لغت نامه دهخدا

صاری. ( ع ص ، اِ ) کشتیبان. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ). || تیر کشتی. ( منتهی الارب ).
صاری. [ را ] ( ع اِ ) راهی در کوه است. ( منتهی الارب ).
صاری. ( اِخ ) کوهی است در قِبْلی مدینه که بر آن آب و گیاهی نیست. ( معجم البلدان ).