عالی همت

لغت نامه دهخدا

عالی همت. [ هَِ م ْ م َ ] ( ص مرکب ) آنکه همت عالی دارد. بلندهمت و شریف. بزرگوار. کریم و سخی. جوانمرد. ( ناظم الاطباء ) :
گر از شمشیر برگردی نه عالی همتی سعدی
تو کز نیشی بیازردی نخواهی انگبین رفتن. سعدی.

فرهنگ عمید

کریم، بلندهمت، جوانمرد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که همتی بلند دارد بلند همت بزرگوار شریف جوانمرد .