حیاض. ( ع اِ ) ج ِ حوض ، به معنی جایی که برای آب سازند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) : و ریاض از غایت طراوت و نضارت تازه و خندان و حیاض بعد از بستگی و تشنگی سیراب و گشاده عنان. ( جهانگشای جوینی ). رجوع به حوض شود.
فرهنگ معین
(حِ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ حوض .
فرهنگ عمید
= حوض
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع حوض آبدانها آبگیرها تالابها.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] حیاض از حدود مشعرالحرام است. حدّ مشعرالحرام ـ بنابر آنچه در روایات و کلمات فقها آمده ـ از مأزمین تا حیاض و تا وادی محسّر است.
