خاستگاه

لغت نامه دهخدا

خاستگاه. ( اِ مرکب ) مبداء. محل برخاستن. جایگاه بلند شدن و طلوع کردن.

فرهنگ معین

(اِمر. )جایی که چیزی ازآن برمی خیزد یا در آن پدید می آید، منشأ، منبع .

فرهنگ عمید

جای برخاستن، مبدٲ.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مبدا

ویکی واژه

جایی که چیزی ازآن برمی خیزد یا در آن پدید می‌آید، منشأ، منبع