تابستانی

لغت نامه دهخدا

تابستانی. [ ب ِ / ب َ ] ( ص نسبی ) منسوب به تابستان ، صیفی. آنچه که مخصوص این فصل باشد: خانه تابستانی. لباس تابستانی. ازض ٌ مصیفه ؛ زمین تابستانی. ( منتهی الارب ). مکان ٌ مصیف ؛ جای تابستانی. ( منتهی الارب ). مکان ٌ مصیوف ؛ جای تابستانی. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) منسوب به تابستان صیفی لباس تابستانی خان. تابستانی .

فرهنگستان زبان و ادب

{aestival / estival} [زیست شناسی] ویژگی آن دسته از پدیده های مربوط به نمو که در فصل تابستان اتفاق می افتد