لغت نامه دهخدا محاوره. [ م ُ وَ رَ ] ( از ع ، مص ) مجادله نمودن. ( از ناظم الاطباء ). محاورة. محاورت. سخن گفتن با یکدیگر. || ( اِمص )سخنگوئی. گفتگو. سؤال و جواب. ج ، محاورات : خوش محاوره. ملیح المحاوره. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || مباحثه. || مجادله. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی باهم سخن گفتن، گفتگوکردن۱ - ( مصدر ) با یکدیگر سخن گفتن گفتگو کردن ۲ - ( اسم ) سخن گویی جمع : محاورات .
ویکی واژه با یکدیگر سخن گفتن، گفتگو کردن، گفتگو. ویژگی دیگر این شیوه بیان ... استعمال تعبیرات عامیانه و ترکیبات مأخوذ از محاوره است. «زرین‌کوب»
