شریفه

لغت نامه دهخدا

( شریفة ) شریفة. [ ش َ ف َ ] ( ع ص ) مؤنث شریف. ( ناظم الاطباء ). وجیهه. ( یادداشت مؤلف ). مؤنث شریف. ج ، شَرائف ، شَریفات. ( اقرب الموارد ). رجوع به شریف شود.
شریفة. [ ش َرْ ی َ ف َ ] ( ع مص ) بریدن شریاف کشت را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بریدن شریاف و برگهای کشت گیاه را. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). افزودن برگ های کشت ببریدن. ( المصادر زوزنی ). رجوع به شریاف شود.
شریفة. [ ش َ ف َ ] ( اِخ ) نام دختر محمد بنی فضل که از راویان حدیث است. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
شریفه. [ ش َ ف َ ] ( ع ص ) شریفة. هرچیز که دارای شرافت باشد. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شریف و شریفة شود.

فرهنگ عمید

= شریف: از هیئت شریفهٴ نسوانِِ دی که باد / بر هیئت آفرین و بر این هیئت آفرین (ایرج میرزا: ۱۹۸ ).

فرهنگ فارسی

مونث شریف، شرائف وشریفات جمع
( صفت ) مونث شریف جمع : شرائف شریفات : مراسله شریفه .
شریفه هر چیز که دارای شرافت باشد

فرهنگ اسم ها

اسم: شریفه (دختر) (عربی) (تلفظ: šarife) (فارسی: شريفه) (انگلیسی: sharife)
معنی: دارای شرف و افتخار، بزرگوار، با اصل و نسب، مؤنث شریف، ارزشمند، عالی، سید، ارجمند، ( عربی ) ( مؤنث شریف )، شریف

ویکی واژه

شریف، شریفه اصطلاحات کهن‌تر ایرانی بوده که به زبان عربی ورود یافته و تغییر مفاهیم داده‌اند. شریفه ممکن است بصورت شَر - ئیفه قابل تجزیه باشد و بخش نخست شَر مفهوم روشن در زبان فارسی دارد اما ئیفه از ئیف مأخذ دارد و حاکی از بند، ریسمان یا سرنخی به سوی شر است.