پیچ‌های تنظیم با پیچ‌های سنتی تفاوت دارند. این پیچ‌ها فاقد سر یا نوک هستند. سر، بخش مشترک پیچ‌های سنتی است که ممکن است دارای فرورفتگی برای پیچ‌گوشتی‌های صاف یا فیلیپس باشد، یا به شکل شش‌ضلعی طراحی شده باشد تا با آچار سازگار باشد. با این حال، می‌توان با استفاده از بیت مناسب، سر یک پیچ سنتی را نصب یا حذف کرد. پیچ‌های سنتی علاوه بر سر، نوک نیز دارند که نوک آن تیز است و به داخل مواد یا قطعات کار نفوذ می‌کند. اما در پیچ‌های تنظیم، خبری از نوک نیست. این پیچ‌ها به سادگی میله‌های رزوه‌ای هستند و به طور کامل به عنوان میله‌های رزوه‌ای شناخته می‌شوند. با توجه به اینکه این پیچ‌ها سر یا نوک ندارند، ممکن است برایتان سوال پیش بیاید که کاربرد پیچ‌های تنظیم چیست. این پیچ‌ها کاربردهای متنوعی دارند که یکی از رایج‌ترین آن‌ها اتصال دو بخش به یکدیگر است. در صورتی که دو بخش دارای سوراخ‌های رزوه‌دار با اندازه مناسب باشند، می‌توان آن‌ها را با یک پیچ تنظیم به هم متصل کرد. نیمی از پیچ تنظیم در یکی از بخش‌ها و نیمه دیگر در بخش مقابل قرار می‌گیرد. این پیچ، دو بخش را به هم متصل کرده و در عین حال از تراز بودن آن‌ها اطمینان حاصل می‌کند. پیچ‌های تنظیم معمولاً در سیستم‌های قرقره و شفت به کار می‌روند. برای اتصال قرقره به شفت، می‌توان از این پیچ‌ها استفاده کرد و آن‌ها را با ابزارهایی مانند درایو آچاری یا سوکت شش گوش نصب کرد. پیچ‌های تنظیم به قرقره‌ها این امکان را می‌دهند که به شفت متصل شوند.
