کیانوش

لغت نامه دهخدا

کیانوش. ( اِخ ) یکی از دو برادر فریدون. ( ناظم الاطباء ):
یکی بود از ایشان کیانوش نام
دگر نام پرمایه شادکام.فردوسی.

فرهنگ اسم ها

اسم: کیانوش (پسر، دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: kiyānuš) (فارسی: کيانوش) (انگلیسی: kiyanush)
معنی: از شخصیتهای شاهنامه، بزرگ جاودان، بزرگ جاویدان، [از واژه ی اوستایی «کوئی» = بزرگ، گرامی، اَنوش = بی مرگ]، ( اَعلام ) نام برادر فریدون، از واژه ی اوستایی ' کوئی' = بزرگ، گرامی + اَنوش = بی مرگ، ( در اعلام ) نیز نام برادر فریدون، نام برادر فریدون پادشاه پیشدادی

دانشنامه آزاد فارسی

در شاهنامۀفردوسی، برادر فریدون، که از سوی او مأموریت یافت تا به کمک آهنگرانی که گرد می آورد گرز گاوسر را بسازد. کیانوش در جنگ های فریدون فراهم آورندۀ سپاه او بود. در برخی از نسخه های شاهنامه آمده کیانوش و پُرمایه (یا: برمایه)، برادران فریدون، هنگامی که فریدون در خواب بود، از سر رشک سنگی به سوی او پرتاب کردند که فریدون به فرمان یزدان بیدار شد و به افسون راه سنگ را بست. به این ترتیب، برادران دریافتند که کار فریدون ایزدی است. فریدون برادرانش را بخشید.

ویکی واژه

کَی پادشاه بزرگ و بلندمرتبه، دانشمند بزرگ و آنوش به معنی جاویدان، بی‌مرگ، دارنده لوح جاویدان.
کیانوش: پادشاه بزرگ و جاویدان، بزرگ، دانشمند جاویدان.
کیانوش نام یکی از شخصیت​های اساطیری ایران در شاهنامه​ فردوسی است. او پسر آبتین و فرانک، و یکی از دو برادر فریدون بود که او را در پیروزی بر ضحاک یاری کرد. برادر دو بودش دو فرخ همال/ ازو هر دو آزاده مهتر به سال/ یکی بود ازیشان کیانوش نام/ دگر نام پرمایه شادکام
پیش از رزم فریدون: کیانوش و پرمایه بر دست شاه/ چو کهتر برادر ورا نیک خواه