لغت نامه دهخدا
بدان زایند مردم تا که میرند
بدان کارند تا بکنند دارا.؟ ( از حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ).چون با شعرا مرد بکاود و ستیزد
چون بر کس و کون زن خود کارد کیکیز.؟ ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ).اگر گل کارد او صد برگ ابا زیتون زبخت او
بر آن زیتون و آن گلبن بحاصل خنجک و خار است.خسروی.سواران جهان را همی داشتند
و ورزیگران ورز می کاشتند.فردوسی.بهنگام شادی درختی مکار
که زهر آورد بار اوروزگار.فردوسی.چو خسرو به بیداد کارد درخت
بگردد از او پادشاهی و بخت.فردوسی.جام نبید گیری عیش لطیف خواهی
مال حلال جویی شاخ کمال کاری.منوچهری.بر دوزخ اورنگش ماهی بنگارد
عود و بلسان بویش در مغز بکارد.منوچهری.تو گفتی هوا لاله کارد همی
ز پولاد بیجاده باردهمی.اسدی.نگر بخود چه پسندی جز آن بخلق مکن
چو ندروی بجز از کشته هر چه خواهی کار.ناصرخسرو.هر چه کاری بدروی و هر چه گویی بشنوی.سنایی.نکو گفت این سخن دهقان به نمرود
که کشتن دیر باید کاشتن زود.نظامی.هر جا که روی دو گاو کارند و خری
خواهی تو به مرو باش و خواهی به هری.( اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابوسعید ).دوستان عیب و ملامت مکنید
کانچه خود کاشته باشم دروم.سعدی ( طیبات ).بکاشتند و بخوردند و کاشتیم و خورند
چو بنگری همه برزیگران یکدگریم.؟- امثال :
دیگران کاشتند و ما خوردیم ، ما میکاریم دیگران بخورند. ( از امثال و حکم و دهخدا ).
|| برگشتن و برگردانیدن. ( برهان ) . برگشتن و برگردانیدن غیر معروف و آن را بیشتر بتقدیم باء و راء و کاف فارسی برگاشت و برگاشتن گویند یعنی برگشت. ( انجمن آرا )( آنندراج ). و رجوع به «گاشتن » در حرف گاف فارسی از همین لغت نامه شود. || رو گردانیدن و برگردانیدن. ( ناظم الاطباء ). به این معنی نیز مصحف «گاشتن »است در ترکیباتی نظیر «سر از... گاشتن » و «برگاشتن روی ». || کنایه از نومید شدن هست چنانکه کسی چیزی طلبد و نخواهد که بدو دهند گویند کاشته اند.( آنندراج ). ناامید کردن و مأیوس کردن. ( ناظم الاطباء ).
