نقل قول به معنای تکرار و بازگویی یک عبارت به عنوان بخشی از متن دیگر است. این اتفاق به ویژه زمانی رخ می‌دهد که عبارت مورد نظر معروف باشد یا به صراحت به منبع اصلی آن اشاره شود. در چنین حالتی، اغلب با علائم گفتاورد مشخص می‌شود. لغت‌نامه دهخدا نقل قول را چنین تعریف می‌کند: «بازگفتن سخن دیگری و روایت کردن آن از قول شخصی». علاوه بر این، می‌توان گفت گفتاورد به معنای استفاده مجدد از کلمات یک جمله، ابیات یا بخش‌هایی از یک اثر ادبی است. این مفهوم همچنین شامل تصرف در یک مقام موسیقی یا طراحی هنری نیز می‌شود. به عبارتی دیگر، گفتاورد به بخش‌های قابل شناسایی از آثار مشهور اشاره دارد که در یک اثر جدید گنجانده شده و منبع آن قابل شناسایی است. نقل قول‌ها به دلایل مختلفی از جمله ایجاد طنز، انتقاد، تأیید، یا تقدیر از محتوا به کار می‌روند. منابعی که به عنوان گفتاورد استفاده می‌شوند، می‌توانند آثار دیگران یا نظرات شخصی نویسنده باشند. این فرآیند نه تنها به غنای متن کمک می‌کند، بلکه به خواننده این امکان را می‌دهد که با زمینه و تفکر نویسنده آشنا شود.
نقل قول
دانشنامه عمومی
لغت نامهٔ دهخدا این تعریف را به دست داده است: «بازگفتن سخن دیگری. از قول کسی سخنی را نقل و روایت کردن. »
همچنین گفتاورد به معنای تصرف در کلمات یک جمله، ابیات یا قطعاتی از یک اثر ( ادبی ) است، به علاوه تصرف در یک مقام موسیقی یا طرحی هنرمندانه را گویند. به عبارتی دیگر، «بخش های قابل شناسایی از اثری معروف که در یک اثر نو تعبیه گردد و منشأ آن بازشناخته شود. » گفتاورد با اهداف متفاوتی مانند طنز، انتقاد، تأیید، تکریم یا تقدیس محتوا به کار گرفته می شود. منابع گفتاورد می تواند از آثار دیگران یا نظرات شخص متصرف ( نقل خویشتن ) باشد.
گفتاورد به دو گونه تقسیم می شود:
• گفتاورد مستقیم: استفاده از عین عبارت شفاهی یا کتبی شخصی دیگر. گفتاورد مستقیم همیشه با علامت گفتاورد ( گیومه ) انجام می شود و گفتاورد مستقیم بدون استفاده از علامت گفتاورد را از مصادیق سرقت ادبی و سرقت علمی محسوب کرده اند.
• گفتاورد غیر مستقیم: نقل دیدگاه یک شخص دیگر، با استفاده از عبارت هایی غیر از عبارت های او یا با استفاده از خلاصه سازی
