معنی وقاع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

وقاع. [ وِ ] ( ع مص ) مواقعه. درافتادن. ( دهار ). || جماع کردن. آرمیدن با زن. نزدیکی کردن. مخالطت نمودن با زن. مقاربت کردن. مجامعت نمودن با زن. ( منتهی الارب ). || ( اِمص ) مجامعت. جماع. مقاربت. آمیزش. آمیغ. آمیغه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). || ( اِ ) ج ِ وقیعه. ( منتهی الارب ). رجوع به وقیعة شود.
وقاع. [ وَق ْ قا ] ( ع ص ) وقاعة. غیبت کننده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): رجل وقاع ؛ مرد غیبت کننده مردم را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).
وقاع. [ وَ ] ( ع اِ ) داغ که بر دو کرانه ران ستور باشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).