معنی ورتیج | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ورتیج. [ وَ ] ( اِ ) وردیج. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). طائری است که آن را سلوی و سمانی گویند. ( برهان ). سمانی. ( دهار ). کرک. ( برهان ) ( فرهنگ فارسی معین ) ( ناظم الاطباء ). بلدرچین. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). بدبده. سلوی. ( برهان ) ( صراح ) ( مجمل اللغة ). مرغی است شبیه تیهو لیکن از آن کوچکتر و به تازی سلوی گویند. ( آنندراج ) :
آید از باغ بی سرود و بازیج
دستک بکراعه می برآرد ورتیج.زینتی ( از لغت نامه اسدی ).گشته در چنگل عشق تو گرفتار دلم
همچو ورتیج که در چنگل باز است اسیر.طرطری.رجوع به ورتج شود. || آستان در خانه. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ).