معنی ودود | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ودود. [ وَ ] ( ع ص ) دوست. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). محب یا محبوب. ( اقرب الموارد ). دوستدار مطیعان. دوستدار. ( مهذب الاسماء ) ( السامی فی الاسامی ). || بسیارمحبت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). کثیرالحب ؛ بسیاردوستی. ( اقرب الموارد ). بسیار بامحبت. ( ناظم الاطباء ). ج ، وُدَداء. ( منتهی الارب ). مذکر و مؤنث در آن یکسان است ، زیرا وصف است که برای مبالغه آید. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). فعول به معنی فاعل است. ( اقرب الموارد ).
ودود. [ وَ ] ( اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی. ( ازغیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
با طلب چون ندهی ای حی ودود
کز تو آمد جملگی جود و وجود.مولوی.دست حاجت چو بری پیش خداوندی بر
که کریم است و رحیم است و غفورست و ودود.سعدی.رحمت بارخدایی که کریمست و لطیف
کرم بنده نوازی که غفور است و ودود.سعدی.

فرهنگ معین

(وَ ) [ ع . ] (ص . ) بسیار مهربان .

فرهنگ عمید

بسیارمهربان، دوستدار.

فرهنگ فارسی

بسیارمهربان دوستدار
(صفت ) ۱ - بسیار مهربان بسیار دوست دارنده . ۲ - صفتی است از صفات خدای تعالی : تنور عفو تو گرم آمد ای خدای ودود بدست تبه شود بسته یک خطیر مرا. ) ( سوزنی )
نامی از نامهای خدای تعالی

فرهنگ اسم ها

اسم: ودود (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: vadud) (فارسی: وَدود) (انگلیسی: vadud)
معنی: بسیار مهربان، بسیار دوستدار، از نام های پروردگار، از نام ها و صفات خداوند، از نامهای خداوند

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] اسم صد و سی و دوم: الودود
لفظ «ودود» در قرآن دو بار آمده و وصف خدا قرار گرفته است، چنان که می فرماید:
(وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّـکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدود).(هود/90)
«از پروردگارتان طلب مغفرت کنید پس به سوی او برگردید، پروردگار من مهربان و دوستدار(بندگان خویش) است».
(إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَ یُعِید*وَ هُوَ الغَفُورُ الوَدُود).(بروج/13ـ14)
«او است که می آفریند و پس از مرگ باز می گرداند، او آمرزنده و دوستدار است».
ابن فارس می گوید:«ودود» بر وزن فعول حاکی از محبت است، و می تواند به معنی مفعول (محبوب) باشد زیرا خدا محبوب اولیاء ومؤمنان است، و می تواند به معنی فاعل باشد(دوستدار) مانند غفور که به معنی غافر است و مفاد آن این است که خدا بندگان صالح خود را دوست می دارد.و از این که در کنار رحیم و غفور آمده است مناسب همان معنی دوم است.
[ویکی الکتاب] معنی وَدُودٌ: دوستدار(ود نوع خاصی از حب است و آن حبی است که آثار و پیآمدهایی آشکار دارد )
ریشه کلمه:
ودد (۲۹ بار)
«وَدُود» صیغه مبالغه از «ودّ» به معنای محبت است، ذکر این کلمه بعد از کلمه «رحیم» اشاره به این است که، نه تنها خداوند به حکم رحیمیتش به بندگان گنهکارِ توبه کار، توجّه دارد، بلکه از این گذشته آنها را بسیار دوست می دارد، که هر کدام از این دو (رحم و محبت) خود انگیزه ای است برای پذیرش استغفار و توبه بندگان.