مست

مست. [ م َ ] ( ص ) شراب خواره ای که شراب در وی اثر کرده باشد. ( ناظم الاطباء ). می زده. دگرگون شده از آشامیدن می و غیره. سخت بی خود از شراب. مقابل سرخوش و شنگول. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). مقابل هوشیار، و با لفظ کردن و شدن و رفتن و افتادن مستعمل است. ( آنندراج ). ثَمِل. ( دهار ). خذیم. دَجِر. دَجران. سَکِر. ( منتهی الارب ). سَکران. ( دهار ). سکرة. سَکری ̍. شِناح. متخشم. مخشوم. مخمور. مُسکَّر. ( منتهی الارب ). نشوان. ( دهار ). نشیان. ( منتهی الارب )