فصال. [ ف ِ ] ( ع اِمص ) از همدیگر جدایی کردن دو شریک و مباینت نمودن. || از شیر بازکردگی کودک. اسم است فصل را. ( منتهی الارب ). فطام. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) ج ِ فصیل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). فصال. [ ف َص ْ صا ] ( ع ص ) مداح مردمان به امید صله و لفظ دخیل است به این معنی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) : صف های مرغان کن نگه در صفه های بزم شه چون عندلیبان صبحگه فصال گلزار آمده.خاقانی.|| سیف فصال ؛ شمشیر برنده. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(فِ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) از شیر باز - گرفتن کودک . ۲ - (اِمص . ) از شیر بازگیری .
فرهنگ عمید
از شیر گرفتن.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) از شیر باز گرفتن کودک ۲ - ( اسم ) از شیر باز گیری . مداح مردمان به امید صله و لفظ دخیل است باین معنی .
