آیه

لغت نامه دهخدا

( آیه ) آیه. [ ی َ ] ( ع اِ ) آیت. ج، آیات، آی.
- آیه حجاب؛ آیه سی و یکم سوره نور 24.
- آیه سجده؛ هر یک از چهار آیت ذیل: آیه 15 از سوره 32. آیه 37 از سوره 41. آیه 62 از سوره 53. آیه 19 از سوره 96.
- آیه سخّر؛ آیه 12 از سوره 16.
- آیه شهادة؛ آیه هیجدهم از سوره آل عمران 3.
- آیه فتح؛ آیه اول از سوره فتح 48.
- آیه نور؛ آیه سی و پنجم از سوره نور 24.
- آیه و ان یکاد؛ آیه پنجاه و یکم از سوره القلم 68:
حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید.حافظ.و رجوع به آیت شود.
ایه. [ هََ / هَِ ] ( ع اِ فعل ) کلمه ایست که در وقت بازداشتن از چیزی گویند یعنی بس کن. ( آنندراج ). کلمه زجر است یعنی بس است. کلمه ایست که در بیزاری از چیزی استعمال کنند. ( ناظم الاطباء ). || امر است به سکوت یعنی خاموش باش. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

( آیه ) (یِ ) [ ع. ] ( اِ. ) آیت. ج. آیات.

فرهنگ عمید

( آیه ) = آیت

فرهنگ فارسی

( آیه ) ( اسم ) آیت جمع: آیات.
آیت، نشان، نشانه، علامت، معجز، معجزه، دلیل، حجت، مردبزرگ وچیزعجیب، هریک ازجمله های قر آن
کلمه ایست که در وقت باز داشتن از چیزی گویند یعنی بس کن.

فرهنگ اسم ها

اسم: آیه (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: āyeh) (فارسی: آيه) (انگلیسی: ayeh)
معنی: نشانه، معجزه، دلیل، نشان، حجت، برهان، اعجوبه، عجیبه، ن، ک، آیت، عجیبه + ن ک آیت، هر یک از پاره های مشخص سوره های قرآن و دیگر کتابهای آسمانی

دانشنامه آزاد فارسی

آیه. (در لغت به معنای نشانه، به ویژه نشانۀ وجودِ خداوند و قدرت او) اصطلاحی در علوم قرآنی به معنای هریک از اجزای سوره های قرآن که گاه از یک یا چند جمله و گاه از حروف مقطعه تشکیل شده است. به نظر بیشتر محققان، تعداد و آغاز و انجام آیه ها که برخی این کلمه را در اصل عبری نیز دانسته اند، توقیفی است. قرآن ۶۲۳۶ آیه بوده است. این کلمه به صورت مفرد ۸۴ بار و به صورت جمع (آیات) ۱۴۸ بار در قرآن آمده است. طولانی ترین آیۀ قرآن، آیۀ تدایُن و کوتاه ترین آیه، «والضحی» یا «والفجر» و در غیر فواتح سور «مُدْهامَّتان» (الرحمن، ۶۴) است. معانی فراوانی برای کاربرد این واژه در قرآن ذکر شده است مانند: ۱. معجزه (بقره ۲۱۱؛ یونس، ۲۰؛ رعد، ۳۸؛ نازعات، ۲۰)؛ ۲. نشان و علامت یا نماد (بقره، ۲۴۸؛ آل عمران، ۴۱؛ مریم، ۱۰)؛ ۳. شگفتی های آفرینش (آل عمران، ۱۹۰؛ روم، ۲۰ـ۲۵)؛ آیات قرآن برحسب تاریخ نزول به مکی و مدنی، صراحت و اجمال به محکم و متشابه، و حکم به ناسخ و منسوخ تقسیم و گاه به عنوانی خاص، مانند الکرسی، نور، اخوت، نامیده می شوند. همچنین قرائت بعضی آیات مستلزم سجدۀ واجب است. نخستین آیات نازل شده را بر پیامبر (ص) پنج آیۀ نخست سورۀ عَلَق دانسته اند. برخی هم آیۀ ۳ مائده و آیۀ ۱ نصر را آخرین آیه برشمرده اند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم