معنی اواسط | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اواسط. [ اَ س ِ ] ( ع اِ ) ج ِ اوسط. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ). میانه و میانه تر. ( غیاث اللغات ). وسط و میانه و میان.
- اواسط ماه ؛ میانه های ماه.
- اواسط ناس ؛ مردمان میانه حال که نه چندان توانگر باشند ونه فقیر. ( ناظم الاطباء ).
|| اواسط دلائل و حججی است که بدان بر دعاوی استدلال کنند. ( از تعریفات سید جرجانی ).