آموده

لغت نامه دهخدا

( آموده ) آموده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) آراسته. متحلی :
بخوی خوش آموده بِه ْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم.نظامی.رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده. انباشته. ( از برهان ). مندرج.

فرهنگ معین

( آموده ) (دِ ) (ص مف . ) آراسته ، مزین ، زینت یافته .

فرهنگ عمید

( آموده ) ۱. ساخته.
۲. آراسته: دو خرگه داشتی خسرو مهیا / برآموده به گوهر چون ثریا (نظامی۲: ۲۸۵ ).
۳. به رشته کشیده شده.

فرهنگ فارسی

( آموده ) ( اسم ) آراسته مزین متحلی .

ویکی واژه

(قدیم): آراسته، آراسته شده. مزین، زینت یافته. آموده ممکن است در زبان معیار باستان به سه بخش آ - مَو - دِ قابل تجزیه باشد.
یکی از تأثیرات نامحسوس صفات جانوران بر زندگی و زبان بشر، گربه یا صدای گربه بوده که در کلماتی چون موبد، مولوی و در اصطلاح اخیر «آموده» لحاظ شده است. آمَوده باید تصحیف شده «آمَئودِ» یعنی ملتمس مانند گربه باید باشد. میو یا میومیو در دنیای باستان بصورت مَئو یا مَئومَئو تلفظ می‌شده است.