لغت نامه دهخدا
- متوکلاً علی زاد الحجیج ؛ بی زاد و توشه در سفر حج.
|| مردی که غور زخم وی بمیل آزموده شده باشد. ( آنندراج ).
حجیج. [ ح َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان اورامان لهون بخش پاوه ، شهرستان سنندج ، در 34هزارگزی شمال پاوه یک هزارگزی شمال رودخانه سیروان. کوهستانی و سردسیر است و 1072تن سکنه دارد. آب آن از چشمه و محصول آن لبنیات ، مختصر میوه ، غلات و شغل اهالی مکاری ، گیوه و شال بافی است. راه آن مالرو و صعب العبور است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5 ).
حجیج. [ ح َ ] ( اِخ ) ابن قاسم. ( شیخ... ) معروف به وحید. او راست : منهج الاطباء و شفاءالاحباء در طب.
حجیج. [ ح َج ْ جی ] ( اِخ ) مماله حجاج :
اژدها یک لقمه کرد آن گیج را
سهل باشد خون خوری حجیج را.مولوی.
