لغت نامه دهخدا شباشب. [ ش َ ش َ ] ( ق مرکب ) شبانه. در شب. ( فرهنگ فارسی معین ). تا روز نشده. در همان شب. ( یادداشت مؤلف ): از آنجا لشکر را به دو قسمت نموده شباشب بسمت قلعه فرستاد. ( یادداشت مؤلف ). || همه شب. ( فرهنگ فارسی معین ).
