لغت نامه دهخدا
اخاء. [ اِ ] ( ع مص ) مؤاخاة. اخاوت. اخوّت. وِخاء. برادری. برادری کردن با کسی. با هم برادری گرفتن. || دوست گردیدن.
اخاء. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اَخ. آخاء. برادران.
اخاء
اخاء. [ اِ ] ( ع مص ) مؤاخاة. اخاوت. اخوّت. وِخاء. برادری. برادری کردن با کسی. با هم برادری گرفتن. || دوست گردیدن.
اخاء. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اَخ. آخاء. برادران.
جمله سازی با اخاء
یا صاحبی اصدقنی بحق اخاء اشممت عرف السحر من شجراء
رو ز شاه دین شنو یا من اخاء کل شیئی نور وجهه بالملاء
