۱. = درایت ۲. (اسم ) در حدیث، علمی که دربارۀ احادیثی که از پیغمبر اسلام نقل کرده اند بحث می کند تا معلوم شود کدام یک درست و کدام نادرست است.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) دانستن در یافتن . ۲ - ( اسم ) دریافت آگاهی دانایی . ۳ - ( اسم ) مزاج خوی عادت . ۴ - سرشت نهاد . ۵ - معرفتی است که حاصل میشود بنوعی از حیلت که تقدیم مقدمات و استعمال رویت باشد . ( اسفار ۶ . ) ۳۲۵ : ۱ - علمی است که از متن حدیث و طرق آن بحث کند واحادیث صحیح و سقم را میشناسد و نیز شرایط مورد احتیاج در قبول یا رد حدیثی را تبیین میکند تا احادیث مقبول و مردود شناخته گردند . موضوع درایه ( راوی ) ( روایت کننده ) و ( مروی ) ( حدیث روایت شده ) است . غایت آن معرفت به احادیث مقبوله برای عمل بدانها و احادیث مردوده برای اجتناب از آنهاست . دانستن دانستن چیزی را یا دانستن به نوعی از حیله . یا درایت
فرهنگستان زبان و ادب
{entry, component of matrix, element of matrix} [ریاضی] هریک از اجزای سازندۀ یک ماتریس
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] درایه(علم دِرایه) علمی درباره ی حدیث است. موضوع علم درایه حدیث است؛ اعم از سند، متن، نحوه ی تحمّل (فرا گرفتن) و آداب نقل آن. معنای حدیث حدیث، کلامی است که بیانگر قول ، فعل و یا تقریر و امضای معصوم علیه السّلام باشد. بنابر این، اطلاق حدیث بر کلام غیرمعصوم، مَجاز است. فایده ی علم درایه فایده ی علم درایه، بازشناسی حدیثِ پذیرفته از غیر پذیرفته استکه نتیجه ی آن، عمل به اوّلی و اجتناب از دومی خواهد بود. متن حدیث ...