خوشمزگی

لغت نامه دهخدا

خوشمزگی. [ خوَش ْ / خُش ْ م َ زَ / زِ ] ( حامص مرکب ) لذیذی. خوش طعمی. خوش مذاقی. || لودگی. ظرافت. خوش طبعی. طیبت. مزاح.

فرهنگ عمید

۱. خوش مزه بودن.
۲. [عامیانه، مجاز] شوخی، بذله گویی.

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت خوشمزه