حبسگاه

لغت نامه دهخدا

حبسگاه. [ ح َ] ( اِ مرکب ) محبس. زندان. سجن. دوستاق :
وز بهر حبس گاه چو مارم همی فسای.مسعودسعد.یارب از این حبسگاه باز رهانش که هست
شروان شرالبلاد خصمان شرالدواب.خاقانی.که خود زبان ِ زبانی بحبسگاه جحیم
دهد جواب یواجب که اخسئوافیها.خاقانی.

فرهنگ معین

(حَ ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) زندان ، محبس ، ندامتگاه .

فرهنگ عمید

حبس خانه، محبس، زندان.

فرهنگ فارسی

( اسم ) زندان محبس .

ویکی واژه

زندان، محبس، ندامتگاه.