تلقیح مصنوعی

تلقیح مصنوعی یا Artificial Insemination (AI) روشی در پزشکی و دامپزشکی است که طی آن اسپرم به‌طور مستقیم و بدون آمیزش طبیعی به دستگاه تولیدمثل ماده (انسان یا حیوان) منتقل می‌شود. هدف این کار، باردار شدن در شرایطی است که بارداری طبیعی دشوار یا ناممکن باشد.

در انسان، این روش بیشتر برای زوج‌هایی به‌کار می‌رود که دچار ناباروری هستند، مثلاً به دلیل ضعیف بودن اسپرم مرد یا مشکلات دهانه رحم زن. در دامپروری هم تلقیح مصنوعی به‌طور گسترده برای اصلاح نژاد، افزایش بهره‌وری و جلوگیری از انتقال بیماری‌ها استفاده می‌شود.

فرایند تلقیح مصنوعی شامل جمع‌آوری اسپرم، آماده‌سازی آن در آزمایشگاه، و سپس انتقال با ابزارهای پزشکی به رحم یا دهانه رحم است. این روش نسبت به روش‌های پیچیده‌تر مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر است، اما بسته به علت ناباروری، میزان موفقیت آن متفاوت خواهد بود.

تصویر معنی تلقیح مصنوعی

فرهنگستان زبان و ادب

{artificial insemination} [علوم سلامت] تزریق مایع منی به درون زهدان راه یا زهدان به روش مصنوعی

دانشنامه آزاد فارسی

تلقیح مصنوعی (پزشکی). تلقیح مصنوعی (پزشکی)(artificial insemination)
واردکردن منی با وسایل مخصوص از بانک اسپرم یا اهداکننده به مجاری تناسلی جنس مؤنث به منظور انجام لقاح. این روش ابتدا توسط دامپروران ابداع شد. آن ها برای اصلاح نژاد گله های خود از اسپرم حیوانات نر با کیفیت بالا استفاده می کردند. در قرن ۲۰ روش تلقیح مصنوعی توسعه یافت و به روشی درمانی برای کمک به زوج های نابارور تبدیل شد. (← تلقیح_آزمایشگاهی) در انگلستان، براساس «لایحۀ باروری انسان و جنین» (۱۹۹۰) اهداکنندگان اسپرم بعدها شناسایی می شوند. «سازمان قانونی اعطای مجوز» باید سوابق کودکانی را که با این روش به دنیا آمده اند نگهداری کند. اطلاعات شرایط وراثتی (و اطلاعات دودمانی) باید مرتباً منتشر شوند. هدف، پیش گیری از ازدواج خواهر و برادرهای وراثتی است. اسپرم مورد استفاده در تلقیح مصنوعی ممکن است متعلق به شوهر فرد باشد (AIH) یا از فردی اهداکننده گرفته شود (AID). براساس قوانین انگلستان، فرزند به وجود آمده با اسپرم اهدایی نامشروع است.
تلقیح مصنوعی (فقه). تَلْقیح مصنوعی (فقه)
لقاح در خارج رحم. این کار در مورد زن و شوهر منعی ندارد. لکن در مورد غیرزوجین حرام است. فرزند حاصل از لقاح مصنوعی، ملحق به پدر و مادر است. همین طور جایز است که تخمک زن را، بدون استفاده از اسپرم مردی، بارور کرد. در این صورت فرزند، ملحق به مادر خواهد بود. و نیز جایز است که تخمک بارورشده را از رحم یک زن، به رحم زن دیگر منتقل کرد. فتاوای یادشده، نظر اکثر فقیهان معاصر است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کاشت نطفه در رحم از غیر طریق آمیزش را تلقیح مصنوعی گویند و از این عنوان در بخش مسائل مستحدثه بحث شده است.
بارورسازی یا تلقیح مصنوعی در انسان بر اثر پیشرفت بشر در دانش پزشکی از مرحله امکان به واقعیت پیوسته و با تزریق نطفه مرد به رحم زن و یا ترکیب نطفه مرد و زن در خارج پس از انتقال به رحم، عینیت خارجی پیدا کرده است.منشأ تکوّن انسان یعنی نطفه از دو عنصر؛ اسپرم "sperme"(جزئی از منیّ مرد) و اُوول "ovule" (جزئی از منیّ زن) تشکیل می شود. از آنجا که عناصر زنده در منیّ یعنی همان اسپرم برای مدّتی محدود استعداد دوام دارد می توان از راه آمیزش و عزل یا ابزار پزشکی آن را به دست آورد؛ چنان که اُوول را نیز به وسیله همین دستگاهها می توان استحصال کرد و با ترکیب آن دو در خارج و یا تزریق نطفه مرد به رحم زن زمینه تلقیح را فراهم آورد.
اقسام تلقیح
عمل تلقیح یا با ترکیب اسپرم با تخمک زن در بیرون رحم و سپس انتقال به رحم صورت می گیرد و یا با گرفتن اسپرم مرد و تزریق آن به رحم زن و ترکیب آن دو در رحم زن.در هر دو صورت، صاحب اسپرم و تخمک یا زن و شوهر هستند و یا اجنبی از یکدیگر. تخمک نیز در هر دو صورت یا در رحم خودِ صاحب تخمک پرورش می یابد یا در رحم زنی دیگر و یا در رحم مصنوعی.
پیشینه بحث از تلقیح مصنوعی
فقها در باب حدود با استفاده از مضمون روایت رسیده از معصومین علیهم السّلام مسئله ای را مطرح کرده اند و آن اینکه زنی که پس از آمیزش با شوهرش با دختری عمل مساحقه انجام داده و آن دختر ـ به سبب انتقال نطفه مرد از طریق مساحقه ـ حامله شده است حکمش چیست و فرزند به چه کسی ملحق می شود؟ به صاحب نطفه یا به دختر؟نظر بسیاری از فقها بلکه مشهور، به دلیل نصّ خاص، الحاق مولود به صاحب نطفه است.
صدوق، محمد بن علی، المقنع، ص۴۳۵.
...
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
کاشت نطفه در رحم از غیر طریق آمیزش
بارورسازی یا تلقیح مصنوعی در انسان بر اثر پیشرفت بشر در دانش پزشکی از مرحله امکان به واقعیت پیوسته و با تزریق نطفه مرد به رحم زن و یا ترکیب نطفه مرد و زن در خارج پس از انتقال به رحم، عینیت خارجی پیدا کرده است. از این عنوان در بخش مسائل مستحدثه بحث شده است.
منشأ تکوّن انسان یعنی نطفه از دو عنصر؛ اسپرم "emreps" (جزئی از منیّ مرد) و اوول "eluvo" (جزئی از منیّ زن) تشکیل می شود. از آنجا که عناصر زنده در منیّ یعنی همان اسپرم برای مدتی محدود استعداد دوام دارد می توان از راه آمیزش و عزل یا ابزار پزشکی آن را بدست آورد؛ چنان که اوول را نیز به وسیله همین دستگاه ها می توان استحصال کرد و با ترکیب آن دو در خارج و یا تزریق نطفه مرد به رحم زن زمینه تلقیح را فراهم آورد.
عمل تلقیح یا با ترکیب اسپرم با تخمک زن در بیرون رحم و سپس انتقال به رحم صورت می گیرد و یا با گرفتن اسپرم مرد و تزریق آن به رحم زن و ترکیب آن دو در رحم زن. در هر دو صورت، صاحب اسپرم و تخمک یا زن و شوهر هستند و یا اجنبی از یکدیگر. تخمک نیز در هر دو صورت یا در رحم خود صاحب تخمک پرورش می یابد یا در رحم زنی دیگر و یا در رحم مصنوعی.
پیش از پرداختن به فتاوای فقها، اشاره به پیشینه فقهی بحث از این موضوع خالی از فایده نیست. فقها در باب حدود با استفاده از مضمون روایت رسیده از معصومین علیهم السلام مسئله ای را مطرح کرده اند و آن این که زنی که پس از آمیزش با شوهرش با دختری عمل مساحقه انجام داده و آن دختر - به سبب انتقال نطفه مرد از طریق مساحقه - حامله شده است، حکمش چیست و فرزند به چه کسی ملحق می شود؟ به صاحب نطفه یا به دختر؟

ویکی واژه

تزریق مایع منی به درون زهدان‌راه یا زهدان به روش مصنوعی.

جمله سازی با تلقیح مصنوعی

این نوع مرغابی حاصل تلاقی مرغابی نر مسکوی و ماده پکنی یا نژاد دیگر می‌باشد که از پدر و مادر خود جثه‌ای بزرگ‌تر دارد و سرعت رشد بالا به همراه قابلیت گوشت دادن بالا از ویژگی‌های این مرغابی است. این مرغابی گوشت بسیار لذیذی دارد و نابارور است در کشورهای اروپایی با استفاده از تکنیک تلقیح مصنوعی این نژاد را برای مصارف گوشتی پرورش انبوه می‌دهند.

تلقیح مصنوعی نوعی فناوری تولید مثل است، که شامل روشهایی می‌شود که برای دستیابی به بارداری با وسایل مصنوعی یا جزئی مصنوعی استفاده می‌شوند. برای تلقیح مصنوعی، اهدا کنندگان اسپرم ممکن است اسپرم خود را از طریق بانک اسپرم اهدا کنند، و تلقیح با هدف بارورسازی زن انجام می‌شود. تا که در حوزه پزشکی معادل مقاربت جنسی است. روش‌های تولید مثل در زوج‌های همجنسگرا و لزبین نیز گسترش یافته‌است.

گزارش محتوای نامناسب