اذابه

لغت نامه دهخدا

( اذابة ) اذابة. [ اِ ب َ ] ( ع مص ) گداختن ( متعدی ). گدازانیدن. ( زوزنی ) ( منتهی الارب ). آب کردن. || غارت کردن. ( منتهی الارب ). || اذابه امر خویش؛ نیکو کردن کار خود را. ( منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(اِ بِ یا بَ ) [ ع. اذابة ] (مص م. ) ۱ - آب کردن، ذوب کردن، گداختن. ۲ - غارت کردن. ۳ - نیکو کردن کار خود را.

فرهنگ فارسی

اذابت: ذوب کردن، گداختن، آب کردن
۱ - ( مصدر ) آب کردن ذوب کردن گداختن گدازانیدن. ۲ - غارت کردن. ۳ - نیکو کردن کار خود را.

ویکی واژه

آب کردن، ذوب کردن، گداختن.
غارت کردن.
نیکو کردن کار خود را.