غالیه واژه‌ای عربی است که به معنای گران یا بسیار خوشبو به کار می‌رود. در اصطلاح، غالیه به نوعی عطر قدیمی و مشهور اشاره دارد که از ترکیب موادی چون مشک، عنبر و دیگر مواد معطر تهیه می‌شود. این عطر به خاطر بوی دلپذیر و ماندگاری‌اش به عنوان عطر شاهانه شناخته می‌شد و در گذشته برای معطر کردن مو و بدن استفاده می‌گردید. غالیه معمولاً از مشک، ماده‌ای خوشبو که از غده آهوی مشک به دست می‌آید و عنبر، ماده‌ای خوشبو که از نهنگ عنبر استخراج می‌شود تهیه می‌شود و گاهی نیز شامل سایر مواد معطر مانند بان و حصی‌لبان (حسن‌لبه) است. در گذشته، غالیه برای معطر کردن زلف زنان و همچنین به منظور تقویت مغز و قلب و تسکین سردرد مورد استفاده قرار می‌گرفت. غالیه می‌تواند به معنای گیسوی سیاه و خوشبو نیز به کار رود. این واژه در ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و گاهی به معنای چیزی گران‌بها و با ارزش به کار می‌رود.
