سانسكريت یکی از زبان‌های باستانی هند و یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های هندواروپایی است که نقش بسیار مهمی در تاریخ فرهنگ، دین و ادبیات هند دارد. این زبان در متون مقدس هندوها مانند وداها، اوپانیشادها و مهابهاراتا به کار رفته و به عنوان زبان رسمی علوم دینی و فلسفی شناخته می‌شود.
سانسكريت علاوه بر کاربرد مذهبی، زبان ادبیات کلاسیک هند نیز محسوب می‌شود و آثار برجسته‌ای در زمینه شعر، فلسفه، پزشکی و نجوم به این زبان نوشته شده است. ساختار دستوری این زبان بسیار دقیق و منظم است و قواعد صرف و نحو آن پایه و اساس بسیاری از زبان‌های هندی و حتی برخی زبان‌های دیگر هندواروپایی را تشکیل داده است.
این زبان با الفبای دیوناگری نوشته می‌شود و یادگیری آن به دلیل قواعد پیچیده، نیازمند مطالعه و تمرین فراوان است. در طول تاریخ، سانسكريت به عنوان زبان علمی و فرهنگی هند باقی ماند و تأثیر عمیقی بر زبان‌ها و فرهنگ‌های منطقه گذاشت.
امروزه این زبان بیشتر به عنوان زبان مطالعه متون کهن و در تحقیقات زبان‌شناسی و تاریخ مورد استفاده قرار می‌گیرد و علاقه‌مندان زیادی در سراسر جهان دارد. به طور کلی، سانسكريت نه تنها یک زبان کهن بلکه کلیدی برای فهم فرهنگ و تمدن هند باستان است.
