ترکیب نام محمد و شهاب نمادی از ویژگی‌های برجسته و درخشان است. محمد، که به معنای ستوده و تحسین شده است، نه تنها نام پیامبر بزرگ اسلام (ص) به شمار می‌رود، بلکه در قرآن نیز به عنوان نام سوره‌ای مهم به کار رفته است. این نام بار معنایی عمیقی دارد و نشان‌دهنده مقام والای انسانی است که مورد احترام و محبت قرار گرفته است. از سوی دیگر، شهاب به معنای پاره‌ای از آتش و نور است. این واژه به ستاره‌های دنباله‌دار و سنگ‌های آسمانی که در اثر برخورد با زمین می‌سوزند، اشاره دارد. شهاب نمایانگر درخشندگی و زیبایی در آسمان است، و به نوعی به قدرت و انرژی نهفته در طبیعت اشاره می‌کند. ترکیب این دو نام، تصویری از نور و عظمت به ما می‌دهد. محمد، با ویژگی‌های معنوی و اخلاقی‌اش، و شهاب، به عنوان نمادی از زیبایی و روشنایی در آسمان، به ما یادآوری می‌کند که در زندگی باید همواره در جستجوی نور و فضیلت باشیم. این دو نام با هم می‌توانند نشان‌دهنده یک زندگی درخشان و پربار باشند که در آن فضایل انسانی و زیبایی‌های طبیعی در کنار هم قرار می‌گیرند.