فریدون فروغی آهنگساز، نوازنده و خواننده ایرانی بود که به خاطر سبک خاص و صدای منحصر به فردش در موسیقی ایرانی شناخته می‌شود.
تولد و تحصیلات
فریدون فروغی ۹ بهمن ۱۳۲۹ در محله سلسبیل تهران به دنیا آمد. او آخرین فرزند خانواده‌ای بود که سه خواهر بزرگ‌تر داشت. پدرش، فتح‌الله فروغی، کارمند اداره دخانیات و علاقه‌مند به شعر و موسیقی بود. فروغی از سن شش سالگی تحصیل را آغاز کرد و در سال ۱۳۴۷ مدرک دیپلم علوم طبیعی را دریافت کرد، اما پس از آن به تحصیل ادامه نداد و به یادگیری موسیقی پرداخت. او به‌خصوص تحت تأثیر موسیقی راک و آثار ری چارلز قرار داشت و بدون استاد به یادگیری موسیقی پرداخت.
دهه ۴۰ و فعالیت‌های اولیه
فروغی در سن ۱۶ سالگی فعالیت موسیقی خود را آغاز کرد و در کافه‌ها و کلوپ‌های شبانه تهران به اجرای موسیقی پرداخت. او در اواخر دهه ۴۰ به یکی از خوانندگان مشهور صحنه‌های کافه‌ای تبدیل شد و آثار غربی را اجرا می‌کرد.
دهه ۵۰ و شهرت
فروغی با همکاری با خسرو هریتاش و اجرا در فیلم‌هایی مانند «آدمک» و «پروانه من» به شهرت رسید. در سال ۱۳۵۱، با دو ترانه به نام‌های «زندون دل» و «غم تنهایی» به عنوان یک هنرمند صاحب سبک شناخته شد. او در سال ۱۳۵۲ ترانه «نماز» را با شعری از شهیار قنبری اجرا کرد که منجر به بازخواست او توسط ساواک شد.
انقلاب اسلامی و آثار بعدی
پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، فروغی ترانه‌هایی مانند «یار دبستانی» را اجرا کرد. او در سال ۱۳۶۰ چندین ترانه را منتشر کرد و دو بار به زندان افتاد، اما به رغم محدودیت‌ها، فعالیت‌های هنری خود را ادامه داد. در سال ۱۳۷۳ با سوسن معادلیان ازدواج کرد و این ازدواج موجب تحولی مثبت در زندگی او شد.
درگذشت
فریدون فروغی در ۱۳ مهر ۱۳۸۰ به دلیل سکته قلبی در سن ۵۰ سالگی درگذشت و در روستای قورقورک از توابع بوئین‌زهرا قزوین به خاک سپرده شد. او به خاطر صدای خاص و آثارش در موسیقی ایرانی شناخته می‌شود و مرگ او تأثیر عمیقی بر دوستداران موسیقی گذاشت. شهیار قنبری درباره او گفته است: «فریدون فروغی برای دومین بار می‌میرد. نخستین بار وقتی مرد که نتوانست بخواند و دومین بار وقتی مرد که می‌خواست بخواند.»