اسپیتامن یک سردار ایرانی از سغد بود که رهبری شورش بلخ و سغد علیه اسکندر مقدونی را در سال ۳۲۹، پس از قتل اردشیر پنجم، بر عهده گرفت. اما در نهایت به دلیل خیانت همسرش شکست خورد. در حالی که اسکندر مقدونی در اسکندریه اسخاته، نزدیک سیردریا، به سر می‌برد، خبر رسید که اسپیتامن سغدیان را به شورش درآورده و نیروهای مقدونی مستقر در سمرقند را محاصره کرده است. از آنجا که اسکندر در آن زمان قادر به رهبری عملیات علیه او نبود، یکی از سرداران خود به نام فرنوخوس از لیکیه را برای سرکوب شورش به این منطقه فرستاد. با این حال، وی به شدت او را شکست داد و سپاه مقدونی بیش از ۲۰۰۰ پیاده و ۳۰۰ سواره نظام را از دست داد. با توجه به اینکه اوضاع برای اسکندر به سمت بحرانی شدن پیش می‌رفت، او شخصاً فرماندهی عملیات سرکوب در سمرقند را بر عهده گرفت؛ اما قبل از این که به آنجا برسد، خبر رسید که وی به سمت بلخ رفته، هرچند که توسط ساتراپ باختر، آرتاباز، عقب رانده شده است. نبرد نهایی در دسامبر ۳۲۸ پیش از میلاد برگزار شد، جایی که نیروهای شورشی فارس به رهبری اسپیتامن در محلی به نام گابای با سپاهیان مقدونی به رهبری کوینوس مواجه شدند. این نبرد به پیروزی مقدونیان انجامید. پس از عقب‌نشینی او، همسرش به او خیانت کرده و او را به قتل رساند. سپس، به نشانه درخواست صلح، سر بریده اسپیتامن را به اسکندر مقدونی ارسال کرد و سپاه شوهرش را منحل نمود. او دختری به نام آپامه داشت. چند سال پس از آرام شدن اوضاع در سغد و بلخ، آپامه در مراسم عروسی شوش با سلوکوس، یکی از سرداران برجسته اسکندر و بنیان‌گذار امپراتوری سلوکی، ازدواج کرد. آپامه چندین فرزند برای سلوکوس به دنیا آورد که مهم‌ترین آن‌ها آنتیوخوس یکم سوتر بود که بعدها به عنوان دومین پادشاه سلوکی بر تخت نشست. همچنین، چندین شهر به افتخار او آپامیا نامگذاری شد. وی همچنین یکی از شخصیت‌های رمان حمله به افغانستان نوشته استیون پرسفیلد است.
