کودک بازیگوش به کودکی گفته می‌شود که دارای ویژگی‌های خاصی است که او را از دیگر کودکان متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها شامل علاقه به بازی، سرگرمی و فعالیت‌های غیرجدی است.
تحلیل واژه‌ها
کودک: به فردی اشاره دارد که در مراحل اولیه زندگی خود (معمولاً زیر ۱۲ سال) قرار دارد و در حال رشد و یادگیری است.
بازیگوش: این واژه به معنای شیطنت، سر به هوا بودن و تمایل به انجام کارهای سرگرم‌کننده و غیرجدی است. کودک بازیگوش اغلب در حال بازی و سرگرمی است و کمتر به کارهای جدی و مسئولیت‌های بزرگترها توجه می‌کند.
ویژگی‌های این کودکان
علاقه به بازی: کودک بازیگوش به شدت به بازی و سرگرمی علاقه‌مند است و بیشتر وقت خود را به فعالیت‌های تفریحی می‌گذراند.
شیطنت و کنجکاوی: این نوع کودکان معمولاً کنجکاو و شیطنت‌آمیز هستند و به دنبال کشف دنیای اطراف خود می‌باشند. آن‌ها ممکن است به طور ناگهانی به کارهای غیرمنتظره دست بزنند.
انرژی بالا: کودکان بازیگوش معمولاً دارای انرژی زیادی هستند و تمایل دارند که به طور مداوم در حال حرکت و فعالیت باشند.
کم‌توجهی به کارهای جدی: این کودکان معمولاً به کارهای جدی و مسئولیت‌های بزرگترها توجه کمتری دارند و بیشتر به سرگرمی‌های خود اهمیت می‌دهند.
مثال
کودکی که در پارک در حال دویدن و بازی با دوستانش است و به جای نشستن و گوش دادن به صحبت‌های بزرگترها، به دنبال کشف چیزهای جدید می‌باشد، نمونه‌ای از کودک بازیگوش است.