دستور حد ضرر (Stop Loss) یکی از ابزارهای کلیدی مدیریت ریسک در معاملات مالی است. این دستور به معامله‌گران کمک می‌کند تا از ضررهای بزرگ جلوگیری کنند و به طور خودکار موقعیت‌های معاملاتی خود را در صورت رسیدن قیمت دارایی به یک سطح خاص، ببندند.
نحوه کارکرد:
تعیین سطح: معامله‌گر یک قیمت مشخص را تعیین می‌کند که اگر قیمت دارایی به آن سطح رسید، موقعیت معاملاتی به طور خودکار بسته می‌شود.
کاهش ضرر: این دستور به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا از ضررهای بزرگ جلوگیری کند و به حفظ سرمایه کمک کند.
خروج خودکار: در صورت رسیدن قیمت به سطح حد ضرر، سیستم به طور خودکار دستور فروش را اجرا می‌کند، بنابراین معامله‌گر نیازی به نظارت مداوم بر بازار ندارد.
انواع:
ثابت: در این نوع، معامله‌گر یک سطح قیمتی مشخص را برای حد ضرر تعیین می‌کند.
متحرک (Trailing Stop Loss): این نوع حد ضرر با افزایش قیمت دارایی به سمت بالا، به طور خودکار افزایش می‌یابد. این به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا در صورت حرکت مثبت قیمت، سود بیشتری کسب کند، در حالی که همچنان از ضررهای بزرگ جلوگیری می‌کند.
نکات مهم در تعیین حد ضرر:
میزان ریسک: توصیه می‌شود که حد ضرر بیش از 2% از کل دارایی فرد نباشد.
استراتژی معاملاتی: نوع استراتژی معاملاتی (نوسانی یا روندی) تأثیر زیادی بر تعیین سطح حد ضرر دارد. معامله‌گران نوسانی معمولاً حد ضررهای نزدیک‌تری را تعیین می‌کنند، در حالی که معامله‌گران روندی می‌توانند حد ضررهای بازتری داشته باشند.
تحلیل بازار: تحلیل تکنیکال و بنیادی می‌تواند به تعیین سطح مناسب حد ضرر کمک کند.
