ازدواج عرفی به نوعی ازدواج اطلاق می‌شود که در آن، زوجین بدون ثبت رسمی در نهادهای دولتی و قانونی به زندگی مشترک می‌پردازند. این نوع ازدواج معمولاً در جوامع با سنت‌های خاص یا در شرایط خاص فرهنگی رخ می‌دهد. تفاوت اصلی آن با ازدواج رسمی در عدم ثبت قانونی و حقوقی آن است که ممکن است عواقب قانونی و اجتماعی خاصی به همراه داشته باشد. این ازدواج می‌تواند مزایای متعددی داشته باشد، از جمله عدم نیاز به مراحل اداری و پیچیده برای ثبت، آزادی بیشتر در انتخاب شریک زندگی و سازگاری با فرهنگ‌ها و سنت‌های مختلف. همچنین، این نوع ازدواج ممکن است به زوجین اجازه دهد که سریع‌تر و بدون فشارهای اجتماعی به زندگی مشترک خود بپردازند. به‌طور کلی از نظر قانونی معتبر نیست و ممکن است در برخی کشورها قابلیت پیگیری حقوقی نداشته باشد. این بدان معنی است که در صورت بروز اختلاف یا جدایی، حقوق قانونی زوجین به رسمیت شناخته نمی‌شود.
