محکم بودن به معنای استحکام و پایداری در برابر فشارها و چالش‌ها است. این ویژگی می‌تواند در جنبه‌های مختلفی چون روانی، جسمی یا اجتماعی نمود پیدا کند. فردی که محکم است، قادر است در شرایط سخت با اعتماد به نفس عمل کند و احساسات خود را کنترل نماید. همچنین، این حالت به معنای داشتن اصول و ارزش‌های ثابت در زندگی نیز می‌باشد که فرد را در برابر مشکلات مقاوم می‌کند. عوامل متعددی بر آن تأثیر دارند، از جمله تجارب زندگی، تربیت خانوادگی، فرهنگ جامعه و سطح آموزش. افرادی که در محیط‌های حمایتی و مثبت رشد کرده‌اند، بیشتر احتمال دارد که محکم و مقاوم باشند. علاوه بر این، مهارت‌های ارتباطی و توانایی مدیریت استرس نیز نقش بسزایی در شکل‌گیری این ویژگی دارند. در نهایت، تجارب ناکامی و موفقیت نیز می‌توانند به تقویت این حس در افراد کمک کنند. این واژه به معنای عدم انعطاف‌پذیری نیست.
