آهنگ قلب یا نرخ تپش قلب به تعداد ضربان‌های قلب در یک بازه زمانی مشخص اشاره دارد که معمولاً به صورت تعداد ضربان در دقیقه بیان می‌شود. نرخ طبیعی تپش قلب معمولاً بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه است. ریتم قلب توسط گره سینوسی دهلیزی کنترل می‌شود، در حالی که ضربان قلب تحت تأثیر ورودی‌های سمپاتیک و پاراسمپاتیک به این گره قرار دارد. عصب سمپاتیک با آزادسازی نوراپی نفرین، ضربان قلب را افزایش می‌دهد، در حالی که عصب واگ با آزادسازی استیل کولین، این ضربان را کاهش می‌دهد. تپش طبیعی در حالت استراحت بین 60 تا 100 ضربه در دقیقه است. برادی‌کاردی به معنای ضربان کمتر از 60 ضربه در دقیقه و تاکی‌کاردی به معنای ضربان بالای 100 ضربه در دقیقه تعریف می‌شود. برخی بیماری‌ها مانند پرکاری تیروئید یا کم‌خونی ممکن است باعث افزایش تپش در حالت استراحت به میزان 80 تا 100 ضربه در دقیقه شوند، به ویژه در زمان خواب. محرک‌های سیستم عصبی مرکزی باعث افزایش آن می‌شوند، در حالی که داروهای ضدافسردگی این ضربان را کاهش می‌دهند. عوامل متعددی از جمله اندورفین‌ها و هورمون‌ها می‌توانند تپش قلب را تسریع یا کاهش دهند که معمولاً به مصرف و متابولیسم برخی داروها مرتبط است. ضربان قلب توسط گره سینوسی دهلیزی ایجاد می‌شود و تحت تأثیر عوامل مرکزی از طریق اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک قرار دارد. مراکز قلبی عروقی در بصل النخاع این تأثیرات را مدیریت می‌کنند. نواحی شتاب‌دهنده قلب از طریق اعصاب سمپاتیک فعالیت قلب را افزایش می‌دهند، در حالی که مراکز بازدارنده قلبی با استفاده از اعصاب پاراسمپاتیک، به ویژه عصب واگ، فعالیت قلب را کاهش می‌دهند. هر دو مرکز در زمان استراحت تحریک جزئی را فراهم می‌کنند و به حفظ تون اتونوم کمک می‌نمایند. به طور معمول، تحریک واگ غالب است و ضربان قلب را در حدود 100 ضربه در دقیقه حفظ می‌کند.
